Dikkat Menfaat Var

Arkadaş. Ne güzel bir kelime, ne anlamlı. Köküne inersen anlarsın zaten, arka-daş. Arkamızın aynı olduğu, güvendiğimiz kimse. Biz böyle insanlara mı "Arkadaş" diyoruz sizce. Tabi ki hayır. Neredeyse her önümüze gelene arkadaş diyoruz, her yüzümüze gülene, her eğlendiğimiz kişiye arkadaş diye hitap ediyoruz. Çok yanlış yapıyoruz.

Bir insan neden başkalarıyla iletişim kurmak ister, neden bir şeyleri başkasıyla paylaşmak ister? Cevap haliyle basit. Doğamızda var. Peki bu iletişim kurma isteğimizi herkesle aynı anda gidermemiz gerekiyor mu? Anlamadan, bilmeden herkese güvenmek doğru mu? Hayat farklı, hayat hain. Önümüze güzel, eğlenceli ve mutluluk verici görünen onlarca insan çıkartıyor, onları bize süsleyip püsleyip en albenili haliyle servis ediyor. Bizler de karşımızdaki yabancıyı arkadaş sanıyoruz, ama anlamadığımız bir şey var. Arkadaş olmanın da her şey gibi şartları var.

Arkadaş seçerken neleri baz almamız lazım diye sorarsak eğer kendimize, ilk başta hemen güveni görürüz. Güven çok önemli deriz kendi kendimize. Peki ya bu durumu hayata geçirdiğimizde güven bu kadar önemli oluyor mu, yoksa hemen güveniyor muyuz önümüzdekine? İnsanları tanımadan paylaşıyor muyuz sırlarımızı? Menfaatine yarar zamanda yanında olup, menfaati azalınca kaçan insanlara sarılıyor muyuz canımız sıkılınca?

Size de hiç olmaz mı? Güvenip bir şey anlatırsın, sonra bir bakmışsın anlattığın şey herkesin dilinde. Sorunca ben yapmadım der. Ee kim yaptı, üç harfliler mi? Kimi kandırıyorsun ey deli beşer? Hadi bir de anlattığın gibi yaysa amenna. Öylede çıkmaz bire bin katılır, A dersin B yayılır. Sen güvendiğinle kalırsın, saflığına doymazsın.

Pek uzatmıyorum, söyleyeceklerim bunlar. Tek bir şey daha. DİKKAT MENFAAT VAR!